Dictionary of Greek. 2013.
ομ(ο)- — [ΑΜ ὁμ(ο) ] α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ὁμός και δηλώνει ότι: α) κάτι γίνεται μαζί, ταυτοχρόνως με κάτι άλλο (πρβλ. ομο βλαστώ, ομο βροντία, ομό δουπος, ομό ζευκτος, ομο θαμνώ) β) το δηλούμενο … Dictionary of Greek
ομόγαμος — η, ο (Α ὁμόγαμος ον) νεοελλ. βοτ. αυτός που παρουσιάζει ομογαμία αρχ. 1. αυτός που νυμφεύθηκε την ίδια γυναίκα την οποία είχε νυμφευθεί άλλος προηγουμένως 2. (το αρσ.) καθένας από τους άνδρες τών οποίων οι γυναίκες είναι αδελφές. [ΕΤΥΜΟΛ. <… … Dictionary of Greek
